Rashomon

Fengum eina asíska til að horfa á núna seinast. Það var meistarverkið Rashomon sem kom Akiru Kurosawa fyrst á kortið. Ég verð að segja að ég varð fyrir örlitlum vonbrigðum með hana og mér finnst hún síst af þeim myndum hans sem ég hef séð. Það er aðallega leikurinn sem fer í taugarnar á mér því leikararnir ofleika oft mikið og gera myndina mjög furðulega. Myndin skartar þó frumlegum söguþræði sem vel má hafa gaman að en í myndinni er sagt frá morði frá nokkrum mismunandi sjónarhornum. Myndi hafði þó gífurleg áhrif í kvikmyndaheiminum og hafa margar myndir verið gerðar þar sem áhorfandinn fær að sjá sjónarhorn nokkurra persóna af sama atburðinum. Sagan er því sterkasti þáttur myndarinnar en afgangurinn er ekki eins góður.

Eigið þér annað epli

Var næstum búinn að gleyma að ég sá þessa mynd á kvikmyndahátíðinni núna fyrr á þessu ári. Hún er frá Íran og ég hafði nokkuð miklar væntingar enda hljómaði lýsingin á myndinni afar áhugaverð. Myndin var svo afar áhugaverð en ekki á þann hátt sem ég bjóst við. Hún var mjög skemmtileg og fyndinn á köflum en líka ótrúlega súrealísk og aðalpersónan er eins vitlaus og hægt er hugsa sér og hugsar um lítið annað en að borða. Hún heldur uppi myndinni enda lítið um fleiri áhugaverðar persónur. Söguþráðurinn er góður og kom á óvart og ýmis atriði í myndinni eru stórfurðuleg. Hljóðið er líka frekar skrítið en öfugt við Sigga Palla þá truflaði það mig frekar lítið og mér fannst það bara frekar fyndið. Myndin er því í heild sinni mjög skemmtileg og kemur virkilega á óvart.

3:10 to Yuma

Ég skellti mér á þessa mynd í bíó um daginn og fannst hún bara þrusugóð. Þetta er endurgerð á eldri mynd með sama titil en titillinn vísar í brottfarartíma lestar sem fer til Yuma. Hún fjallar um Evan sem býður sig fram til að fylgja hinum alræmda Ben Wade til að ná lestinni til Yuma. Á eftir fylgir ræningjaflokkur Wades og Wade er víðsjárverður og það þarf að fylgjast með honum. Ég ætla ekki að segja meira frá söguþræðinum en myndin er mjög vel gerð og Russel Crowe og Christian Bale eru stórgóðir í hlutverkum sínum. Þessi mynd er án efa með betri vestrum sem ég hef séð nýlega og ég mæli eindregið með henni.

Ran

Ég horfði þessa mynd þegar hún var í sjónvarpinu eingöngu vegna þess að ég var nýbúinn að flytja fyrirlestur um Kurosawa. Þessi mynd er nýrri en þær sem ég hafði séð og er gerð eftir þekktu leikriti Shakespears, King Leo. Hún fjallar um konung sem felur völd sín til elsta sonar síns áður en hann deyr til að tryggja að það verði ekki átök. Hann er þó ekki nógu sáttur eftir á því hann lítur enn á sjálfan sig sem konung. Yngsti bróðirinn er þó ekki sáttur og er þess vegna gerður útlægur. Myndin er örlítið langdregin í anda Kurosawa en sagan er þó áhugaverð og það var líka gaman að sjá aðeins nýlegri mynd eftir hann. Þótt myndin sé ekki eins þekkt og aðrar myndir hans tel ég að hún sé alveg góð í samanburði við aðrar myndir þessa japanska leikstjóra.

Akiru Kurosawa

Við horfðum myndirnar Yojimbo og Seven Samurai í tengslum við fyrirlestur okkar um Kurosawa. Ég hafði ekki séð neina mynd eftir hann áður en hafði heyrt góða hluti um þær. Ég varð ekki fyrir vonbrigðum og myndirnar eru báðar í flesta staði mjög góðar. Seven Samurai fjallar um þorp sem verður undir sífelldum árásum frá ræningjahóp og þorpsbúar bregða því á það ráð að fá til sín samúræja til að vernda þorpið. Þessir samúræjar eru af ýmsum toga hafa allir sín sérkenni. Þó er sérstaklega einn sem sker sig úr. Myndin er hæg og snýst allan tímann um yfirvofandi árás á þorpið. Þetta er kannski eini veiki punkturinn í myndinni því myndin er tæpir 3 og hálfur tími. Yojimbo fjallar um samúræja sem kemur í þorp þar sem tvær klíkur ráða ríkjum. Saklausir þorpsbúar fá að kenna á bardögum þeirra og samúræjinn kemur og skakkar leikinn. Hann er einfari og leikur tveimur skjöldum í samskiptum sínum við klíkurnar. Báðar myndirnar höfðu gríðarleg áhrif á seinni myndir og þá sérstaklega ameríska vestra og má meðal annars nefna að báðar myndirnar hafa verið endurgerðar í vestrastíl. Þær eru báðar algjört meistarverk og tvímælalaust skylduáhorf.

The seventh seal

Við horfðum á þessa mynd eftir að hafa heyrt fyrirlestur um Bergman og ég var mjög sáttur við það enda var ég nokkuð forvitinn um hvernig mynd um riddara sem skoraði á dauðann í tafl yrði. Hún stóðst væntingar mínar og var bæði skemmtileg og áhugaverð. Það eru miklar pælingar í þessari mynd og það kemur í ljós að það flýr enginn dauðann. Dauðinn er gerður frekar fyndinn en það er þó kannski bara vegna þess að hann talar sænsku. Riddarinn og samferðamenn hans eru skrautlegur hópur og myndin verður bæði létt og fyndinn á köflum. Á milli eru þó alltaf alvarlegri pælingar um lífið og dauðann og Bergman nær að blanda þessu vel saman.

Notorius

Þessi spennumynd Alfreds Hitchcocks er bara nokkuð góð. Hún fjallar um Aliciu sem þarf að gerast ástkona nasista til að geta gefið upplýsingar til ríkisins. Devlin er sá sem fær hana til að gera þetta eftir að þau verða ástfangin sjálf. Þetta er nokkuð góður söguþráður að vinna út frá og Hitchcock gerir það vel. Hann skapar spennu auðveldlega meðal annars með hröðum klippingum miðað við að myndin er frá 1947. Myndin var tilnefnd til 2 óskarsverðlauna og mér fannst hún mjög góð að mörgu leyti. Hún var þó ekkert meistarastykki en það er líklega vegna þess hversu vanur maður er hröðum klippingum og mikilli spennu í nútíma kvikmyndum.

The cabinet of Dr. Caligari

Þessi mynd er á margan hátt mjög sérstök. Hún er ótrúlega absúrd og endirinn kemur manni virkilega á óvart. Stórleikur hjá þeim sem túlkar Dr. Caligari. Myndin er þó heldur daufleg en í flestum atriðum góð og hún hefur vafalaust verið algjört tímamótaverk á þessum tíma. Þetta er einhvers konar blanda af hryllingsmynd og spennumynd. Caligari er með sýningar en þegar dularfull morð verða í kjölfar þeirra fer bæjarbúa að gruna ýmislegt. Endirinn er svo algjör sprengja sem kemur manni gjörsamlega í opna skjöldu. Ég reyndar missti hálfpartinn af honum og var því ekki allt of vel undirbúinn fyrir hann. Mér fannst myndin þó ekki það góð að mér finnist nauðsynlegt að sjá hann.